Stukje cultuur

21 juni zijn we richting Duncan gegaan.
Er stond maar een klein stukje in het dikke ANWB west canada boek beschreven. Wat we precies konden verwachten wisten we niet. Wel dat Duncan de stad is van de totempalen en het plaatsje Chemainus wat geschiedenis van de aboriginals.
Het is een hele leuke dag geworden. Eerst langs de toeristeninformatie. Daar vertelde een enthousiaste meneer over het stadje Duncan over de totempalen en de mogelijkheid van een rondleiding door de stad. Ook over de mogelijkheid van een whalewatching, maar dat bleek niet meer mogelijk.
Duncan is een heel gezellig stadje. We kregen een persoonlijke gids die veel wist te vertellen over de totempalen. Het hele plaatsje staat er vol mee. Ze vertelde ook dat de totempalen in Duncan origineel waren dat kwam m.n. door de kleuren. Die in het Stanleypark in Vancouver zijn niet origineel. Bij elke totempaal stond het verhaal van de kunstenaar die de paal gemaakt had.
Daarna zijn we naar Chemainus gegaan. Dat ligt aan de zee. Er was een festival gaande. Dat werd elk jaar georganiseerd voor de verbroedering. Aboriginals spraken in hun moedertaal. Niet te verstaan dus , maar wel mooi. Natuurlijk ook in het Engels. Een mevrouw vertelde dat haar moeder en oma tegen haar hadden gezegd dat ze moest socialiseren. Deze mevrouw was van een behoorlijke leeftijd zoals we inschatten.
Het was niet druk, veel muziek en gezelligheid. Ze hoopte dat het volgend jaar weer drukker zou zijn.
Een wandeling door het mooie plaatsje gaf schitterende muurschilderingen te zien over het verleden. De naam rotaryclub hebben we vaker gesignaleerd. Het plaatsje lijkt ook niet onvermogend. Een klein haventje met een veerpontdienst en veel boompalen in het water, die palen worden in de rivier vervoerd en bij de haven uit het water gehaald om verwerkt te worden.
Een hele mooie dag dus.